Als wij als burgers onze zorgen en verlangens kunnen delen, in gesprek gaan, beslissingen kunnen nemen en zo de nabijheid, openheid en nieuwsgierigheid van elkaar ervaren, kunnen we de veranderkracht in de samenleving stimuleren. Zo kan democratie tot bloei komen.

Dat is nu totaal niet het geval. Waarom eigenlijk niet? 

De dingen die we belangrijk vinden, lijken helemaal niet mee te tellen bij de beslissingen, debatten en verkiezingen! 

Het gaat daar over allerlei mediagenieke en meer of minder urgente zaken, maar niet over de richting van ons land. De lange termijn lijkt helemaal geen onderwerp. Dat maakt de huidige politiek roekeloos.

Wij geloven dat we het best eens kunnen worden.

Je krijgt al snel de indruk dat we hopeloos verdeeld zijn in Nederland (en ook daarbuiten). En het klopt dat debatten steeds harder worden, mensen elkaar steeds minder begrijpen en het wantrouwen tussen bevolkingsgroepen toeneemt. 

Maar wat gebeurt er als we niet via social media, maar van mens tot mens spreken? Wat als we de tijd nemen om te luisteren naar wat we écht belangrijk vinden, en de vraag stellen: wat is eigenlijk een goed leven?

Het zou goed kunnen dat we het meer eens zijn dan we denken. 

Het begint met een ander verhaal

Als we hoorbaar kunnen maken welke idealen we allemaal delen, dan kunnen ook politici en bestuurders niet om ons heen. Er ontstaat een nieuw verhaal dat ons verbindt. En tenslotte: Als we zien hoe elk van ons zich zorgen maakt en bereid is om mee te denken over wat er beter kan, kunnen we ook de democratie uit haar sluimerstand halen.

Dat zijn grote woorden misschien. 
Het mooie is dat het begint met een kleine stap: ga de buurt in en luister.